Rozdział 31

- Twoja ukochana żyję. Operacja przeszła pomyśle. - uśmiechnął się szczerze. - Niedługo powinna się wybudzić. - dodał i odszedł. Stałem jak wryty, nie mogłem uwierzyć w swoje szczęście. Od razu poleciałem, aby poinformować o tym wszystkich.
- Żyje, żyje! - darłem się. Wszyscy zaczęli skakać ze szczęścia. - Niedługo powinna się wybudzić! - dodałem uszczęśliwiony. Podczas, gdy wszyscy się przytulali i cieszyli ja poszedłem do Nat.
- Hej kochanie, wiem, że mnie nie słyszysz.. Nawet nie wiesz, jak się cieszę, że żyjesz.. Kocham Cię mocno skarbie. - powiedziałem powoli a z oczu zaczęły spływać mi łzy szczęścia. Wyszedłem z jej sali z ogromnym uśmiechem na ustach. Moje życie ponownie nabrało sensu, miałem dla kogo żyć. Rozmyślałem, co by było gdyby z dobre 2 godziny. Po chwili usłyszałem
- Wybudza się. - krzyknął Hazza. Zerwałem się z miejsca i podbiegłem do jej łóżka.
Otworzyła powoli oczy i rozejrzała się dookoła. Jej wzrok utkwił w mojej osobie.
- To my na razie zostawimy was samych. - odezwała się Danielle i wszyscy oprócz mnie opuścili sale.
- Jesteś tu, nawet nie wiesz jak bałam się, że Cię nie będzie jak się obudzę. Nie przeżyłabym tego. - powiedziała cicho.
- Ale jestem i zawsze będę. Kocham Cię. - odparłem i lekko musnąłem jej usta. Po chwili do sali wszedł lekarz.
- Dzień dobry. Jak się pani czuje ? - spytał.
- Wyśmienicie. - uśmiechnęła się promiennie. - A kiedy będę mogła wyjść ? - spytała.
- Najwcześniej za jakiś tydzień, bo musimy zobaczyć, czy serce będzie dobrze pracowało. - odparł. - Mam coś dla pani. - dodał podając jej jakiś list.
- Co to ? - spytała.
- Sama pani zobaczy. - odparł i wyszedł.
Natalie spojrzała na mnie niepewnie i otworzyła kopertę. Zaczęła czytać. Do jej oczu napłynęły łzy.
- Co się stało ? Kochanie, co jest? - dopytywałem.
- Chcę zostać sama. - spojrzała na mnie przepraszająco.
- Ale co jest ? - zapytałem jeszcze raz.
- Wyjdź, proszę. - rzekła i zaczęła jeszcze bardziej płakać. Nie chciałem jej zostawiać, ale skoro poprosiła. Wszyscy spojrzeli na mnie dziwnie, gdy wyszedłem, bo widzieli, że ona płacze.
- Nic nie wiem. Chciała żebym wyszedł. - odpowiedziałem na ich dziwne spojrzenia.
- Ja do niej pójdę. - stwierdziła Rose i weszła do sali.

* NATALIE *

Przebudziłam się. Koło mnie byli wszyscy przyjaciele. Naprawdę się ucieszyłam. Ogólnie się cieszę, że mam kogoś takiego jak oni. Bez nich moje życie nie miałoby sensu. Gdybym nie wyjechała z Polski to teraz pewnie bym nie żyła, bo albo zginęłabym w wypadku, albo odebrała sobie życie  z tego właśnie powodu. Spojrzałam na Zayn'a. Tak się cieszyłam, że tam stał, że będziemy dalej ze sobą szczęśliwi. Wpatrywałam się w jego cudne, czekoladowe oczy a on w moje.
- To my na razie zostawimy was samych. - powiedziała Danielle i wyszła, a reszta skierowała się posłusznie za nią.
- Jesteś tu, nawet nie wiesz jak bałam się, że Cię nie będzie jak się obudzę. Nie przeżyłabym tego. - powiedziałam.
- Ale jestem i zawsze będę. Kocham Cię. - odpowiedział i lekko musnął moje usta. Poczułam się bezpiecznie.
- Dzień dobry. Jak się pani czuję ? - spytał lekarz, gdy wszedł do sali.
- Wyśmienicie. - uśmiechnęłam się. - A kiedy będę mogła wyjść ? - spytałam.
- Najwcześniej za jakiś tydzień, bo musimy zobaczyć, czy serce będzie dobrze pracowało. - odpowiedział. - Mam coś dla pani. - dodał podając mi kopertę.
- Co to ? - zapytałam z zaciekawieniem.
- Sama pani zobaczy. - odparł i wyszedł.
Spojrzałam niepewnie na Zayn'a i otworzyłam kopertę. Wyjęłam kartkę i zaczęłam czytać.


Natalie.. Kocham Cię całym swoim sercem, teraz Ty je masz.
Cieszę się, że mogłem Ci uratować życie. Pewnie gdybym tego nie zrobił,
zrobiłby to Twój ukochany, a wtedy byłabyś nieszczęśliwa.
Zawsze chciałem dać Ci szczęście, chciałem żebyś była szczęśliwa dzięki mnie
Teraz wiem, że mogę to zrobić. Nie mam po co żyć, bo wiesz, że jestem dzieciakiem z sierocińca,
więc rodziny nie mam. Ty jesteś szczęśliwa beze mnie. Teraz masz w sobie cząstkę mnie.
Umrzeć dla Ciebie to było najpiękniejsze, co mogło mnie w życiu spotkać.
 Moje serce jak zawsze bije dla Ciebie. Na zawsze Twój - Matt.

Przeczytałam to, a po moich policzkach zaczęły spływać łzy.
- Co się stało ? Kochanie, co jest? - pytał Zayn.
- Chcę zostać sama. - rzekłam.
- Ale co jest ? - zapytał ponownie.
- Wyjdź, proszę. - powiedziałam już znacznie ciszej niż wcześniej, a on posłusznie opuścił pomieszczenie. Musiałam sobie wszystko poukładać. Po chwili do mojej sali weszła Rose. I to chyba jej najbardziej teraz potrzebowałam.
- Natalie. - powiedziała i mocno mnie do siebie przytuliła.
- Matt.. To on oddał mi serce, zobacz... - powiedziałam cicho i podałam jej list.
Przeczytała i odkładając kopertę na stolik popłakała się. Siedziałyśmy przytulone, gdy do sali weszła reszta. Spojrzeli najpierw na mnie potem na Rose.
- Nie no ja nie wytrzymam. Czemu wy płaczecie ? - zbulwersował się Harry. Cleo podeszła do stolika i podniosła kopertę, przeczytała list. Spojrzała na nas. W jej oczach zaczęły gromadzić się łzy. Teraz wygląda to śmiesznie, że wszystkie płakałyśmy, ale w tamtej chwili było zupełnie inaczej.
- Może i go nie znałam, ale Natalie widać, że on naprawdę Cię kochał. - powiedziała do mnie przez łzy.
- Nie no ja nie wytrzymam. - powtórzył słowa Harry'ego Zayn i wziął od Cleo kopertę. Stał jak wryty. Po nim wzięli ją chłopcy, Eleanor, Danielle i też przeczytali. Nie wiedzieli jak mają się zachować. Ja i Rose nadal się przytulałyśmy, reszta wyszła na korytarz, a Zayn jak stał tak stał w tym samym miejscu. Minę miał taką, jakby coś analizował, intensywnie o czymś myślał. Rose spojrzała na niego, później na mnie, szepnęła, że będzie dobrze i opuściła pomieszczenie.
- Zayn, kochanie... - szepnęłam.
- Natalie, przepraszam. To ja powinienem oddać Ci serce.. - powiedział cicho.
- Zayn, chodź tu. - rzekłam a on posłusznie podszedł do mojego łóżka i usiadł na nim.
- Kocham Cię, nie zniosłabym gdyby Cię tutaj nie było. Szczęście dało mi Ciebie. Kocham Cię, nie zostawiaj mnie i nie zadręczaj się proszę. - sama pogubiłam się w swoich słowach.
- Ja Ciebie też kocham. - odpowiedział a ja przyciągnęłam go za koszulkę i namiętnie pocałowałam.
____________________________________________________________________

CHUJ ! Przegraliśmy!
Jedyny + jest taki, ze nie musze sie farbowac, ale wolalabym zebysmy wygrali ;c
dobrze chociaz ze rosja tez nie wychodzi z grupy XD
Ciekawska jestem, więc spytam ;D kogo wolicie, FC Barcelona czy Real Madryt ? ;) 
Ja osobiście FC BARCELONĘ ! ♥
Dobra koniec o nożnej, chociaż ją uwielbiam :D haha ♥


Już zaczynam zastanawiać się nad kolejnym opowiadaniem :D
więc głosujcie w ankiecie, który z chłopców ma być w roli głównej ;> 
I możecie mi podsunąć jakieś ładne imię głównej bohaterki ;D 


PS. Jeśli przeszkadza Wam, że przeklinam to piszcie ;) 


Kocham Was wszystkich mooocno ♥


- Ataaaaaaaaa ( moje przezwisko :D )